انصاف ڪجو
ابراهيم منشي
مون کي معاف ڪجو، انصاف ڪجو،
سچ سڀ کي سُڻائي وينداسون،
جن جھانگين ڏنڙي جھول ڀري،
تن ٻول ٻُڌائي وينداسون.
مان ڪنهن کي ڀلا ڇو چور چوان،
ڪنهن ڪانگ چوان ڪنهن مور چوان،
ڳالھ نئين هي تازي آهي،
هر ڪنهن پنهنجو ماضي آهي،
خود ڀيٽ ڪريو اک ٽيِٽ ڪريو،
ڪنهن پيٽ ڀريو ڪنهن چيٽ چَريو،
اسان جڳ ۾ جڳنا جوتي آهيون،
جوت جلائي وينداسون.
درياھ به لاهن چاڙهن ۾،
انسان به ڇانئن ڪاڙهن ۾،
ڪو شيشن ۾ ڪو شِيخن ۾،
هي قاضي هميشه عيش ۾،
تعويذ وٽن ڪو آهي سَڳو،
يا ڪنهن جو رت آ مُنهن لڳو،
کاتا به ڦِريا ماڻهو به مُئا،
ڪنهن ڪِين ٻُڌا ڪنهن ڪينِ سُئا،
جا حق چوڻ تان ٽِيپ لڳي،
اسان سا به ڪمائي وينداسون.
اها ڳالھ اسان لئه ناهي نئين،
اسان روپ ڏٺا آهن اهڙا ڪئين،
ڪو وانگيئڙن جي لاءِ وڙهي،
ڪو مايا ميڙڻ گھاٽ گھڙي،
ڪرسي ته اها ئي ساڳي آ،
ڪنهن لک نه لهي ڪو داڳي آ،
خود ڀيٽ ڪريو اک ٽِيٽ ڪريو،
ڪنهن پيٽ ڀريون ڪنهن چيٽ چَريو،
اسان ساڌا سوڌا ٻيجھلڙا؛
پر ٻول ٻُرائي وينداسون.
مون کي معاف ڪجو، انصاف ڪجو،
سچ سڀ کي سُڻائي وينداسون،
جن جھانگين ڏنڙي جھول ڀري،
تن ٻول ٻُڌائي وينداسون.